در اعماق مغز انسان، نوع بسیار خاصی از سلول در طول بیماری پارکینسون می میرد.
برای اولین بار، محققان تعداد زیادی از سلول های مغز انسان را در ماده سیاه به 10 نوع مجزا دسته بندی کردند. این تیم در 5 می در Nature Neuroscience گزارش میدهد که فقط یکی از آنها در بیماری پارکینسون آسیبپذیر است . نتیجه میتواند به دید واضحتری از چگونگی بروز پارکینسون و شاید حتی راههایی برای متوقف کردن آن منجر شود.
راج آواترامانی، عصبشناس از دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورثوسترن در شیکاگو، میگوید که تحقیقات جدید «درست به اصل موضوع میرود». آواترامانی که در این مطالعه شرکت نداشت، میگوید تعیین دقیق سلولهای مغزی که بهنظر میرسد بهویژه در برابر این بیماری ویرانگر حساس هستند، «قدرت این مقاله» است.
بیماری پارکینسون توانایی افراد را برای حرکت نرم کاهش می دهد و مشکلات تعادلی، لرزش و سفتی را به جا می گذارد. تخمین زده می شود که در ایالات متحده نزدیک به 1 میلیون نفر به پارکینسون مبتلا باشند. دانشمندان دهههاست که میدانند این علائم با مرگ سلولهای عصبی در جسم سیاه ظاهر میشوند. نورونها در آنجا دوپامین را که یک سیگنال شیمیایی درگیر در حرکت است، در میان موارد دیگر تولید میکنند ( SN: 9/7/17 ).
اما به نظر می رسد که نورون های سازنده دوپامین همه به یک اندازه در پارکینسون آسیب پذیر نیستند.
ایوان ماکوسکو، روانپزشک و عصب شناس در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون و مؤسسه براد MIT و هاروارد می گوید: «به نظر می رسید این فرصتی است تا ... واقعاً مشخص شود که کدام نوع سلول ها واقعاً در بیماری پارکینسون می میرند.
بخش مشکل این بود که نورون های سازنده دوپامین در جسم سیاه نادر هستند. ماکوسکو میگوید: در نمونههایی از مغزهای پس از مرگ، «ما نتوانستیم به اندازه کافی از [سلولها] را بررسی کنیم تا واقعاً پاسخی دریافت کنیم». اما عبدالرئوف، محققی در آزمایشگاه ماکوسکو، آزمایشهایی را رهبری کرد که این سلولها را دستهبندی کرد و راهی برای بیرون کشیدن انتخابی هستههای سلولها از بقیه سلولهای موجود در جسم سیاه پیدا کرد. این غنیسازی در نهایت به هستههای فراوانی برای تجزیه و تحلیل منجر شد.
محققان با مطالعه بیش از 15000 هسته از مغز هشت فرد سالم سابق، سلولهای دوپامینساز در ماده سیاه را به 10 گروه مجزا تقسیم کردند. هر یک از این گروههای سلولی با یک مکان خاص مغز و ترکیب خاصی از ژنهایی که فعال بودند، تعریف شدند.
هنگامی که محققان به نورون های ماده سیاه در مغز افرادی که به دلیل بیماری پارکینسون یا زوال عقل مربوط به بدن لویی (Lewy body) (تودههایی هستند که از تجمع غیرطبیعی پروتئین در داخل سلولهای عصبی تحت تأثیر بیماری پارکینسون رشد می کنند) جان خود را از دست داده بودند، نگاه کردند، تیم متوجه چیز عجیبی شد: یکی از این 10 نوع سلول به شدت کاهش یافت. توشار کامات ، عضو آزمایشگاه و همکارانش دریافتند که
این نورونهای از دست رفته با قرار گرفتن در قسمت پایین جسم سیاه و یک ژن فعال AGTR1 شناسایی شدند. ماکوسکو می گوید، تصور می شد که این ژن به سادگی به عنوان یک راه خوب برای شناسایی این سلول ها عمل می کند. محققان نمی دانند که آیا این ژن در سرنوشت این سلول های دوپامین ساز در افراد نقش دارد یا خیر.
یافته جدید به راه هایی برای مقابله با بیماری های ناتوان کننده اشاره می کند. دانشمندان به دنبال جایگزینی نورون های گمشده سازنده دوپامین در مغز افراد مبتلا به پارکینسون بوده اند. آواترامانی میگوید، مطالعه جدید نشان میدهد که این سلولها به چه شکلی نیاز دارند. او میگوید: «اگر یک زیرگروه خاص در بیماری پارکینسون آسیبپذیرتر است، شاید باید سعی کنیم آن را جایگزین کنیم.
در واقع، ماکوسکو می گوید که دانشمندان سلول های بنیادی قبلا در تماس بوده اند و مشتاق ساخت این سلول های خاص هستند. ماکوسکو میگوید: «امیدواریم این یک راهنمای باشد.
مطالعه جدید تنها تعداد کمی از مغز انسان را شامل می شود. در ادامه، ماکوسکو و همکارانش امیدوارند مغزهای بیشتری و بخشهای بیشتری از آن مغزها را مطالعه کنند. او میگوید: «ما توانستیم بینشهای جالبی را با تعداد نسبتاً کمی از مردم به دست آوریم. وقتی به تعداد بیشتری از افراد مبتلا به انواع بیماریهای دیگر برسیم، فکر میکنم چیزهای زیادی یاد خواهیم گرفت.»
منبع : Science News
مجله ارم بلاگ